Zbudowana w zaledwie rok w 1690 roku, odizolowana między polami i na wschodnich terenach zamieszkanych, prawie jak pierścień łączący domy wzdłuż Rio Bianco i te przy dolnej drodze do Cavalonte.
Radikalne zmiany, które doprowadziły do obecnego wyglądu, miały miejsce w latach 1930-1934. Dziś prezentuje oszczędną i wyważoną fasadę. Wnętrze ma drewniany sufit w kształcie "kadłuba statku"; jedyna nawa podzielona jest na trzy przez filary przy ścianach obwodowych, oświetlona kolorami witraży artystycznych.
Prezbiterium jest najlepiej wykonanym punktem: dominuje w nim obraz S. Walentego, dzieło F. Furlanel (1651-1697) z Madonną i Dzieciątkiem, S. Józefem i S. Janem Ewangelistą.
