Kosciół w Predazzo jest jednym z najlepiej zrealizowanych budynków w stylu neogotyckim w całym regionie. Wieża z krzyżem wznosi się ponad 53 metry, dominując nad głównym placem wsi. Monumentalny i przytulny, został zbudowany w latach 1866-1870, przewidując użycie lokalnego kamienia. Szczególnie wyróżniają się monolityczne kolumny wewnątrz, wykonane z jednego bloku monzonitu.
Kosciół jest poświęcony patronom wsi, świętym Filipowi i Jakubowi, którym dedykowana jest przestrzeń w ołtarzu głównym obok Jezusa Mistrza, sygnowana "Nobili - Rzym, 1970". Jeszcze jeden Rzymianin, Ugo Guardabassi, jest artystą ołtarzy Matki Bożej i św. Antoniego Wielkiego.
Wkład lokalnych artystów widoczny jest w freskach czterech świętych (1936-37) po bokach mniejszych ołtarzy: malarz z Predazzo Camillo Bernardi namalował św. Piotra, św. Antoniego z Padwy, św. Jana Bosko i św. Teresę od Dzieciątka Jezus. Droga Krzyżowa to dzieło G. B. Chiocchettiego z Moeny (1873)
Starożytna chrzcielnica pochodzi z 1538 roku. Granit użyty do budowy całego budynku pochodzi z kamieniołomów w okolicy. Rzeczywiście, różnorodność i jakość istniejących marmurów w tym regionie są imponujące: różowy granit z Predazzo, Predazzite, charakteryzujący się białym marmurem, oraz monzonit, z kolorami przechodzącymi od brązowego, przez szary do fioletowego.
